Cocktailbary

Kita Koguta

Koguty z Kruczej postanowiły szerzej rozwinąć skrzydła. Już niebawem przeniosą fascynację projektu koktajlowego inspirowanego kulturą TIKI do Wrocławia.  Słoneczne destylaty, koktajlowa mieszanka kulturowa, autorka ceramika i pogoda ducha wyrażana szerokim uśmiechem.

Wszystko w rytm frazy : ”more than cocktails” .

W tym roku na Rum Love Festiwal Koguty wystąpią wraz ze wsparciem destylatów trzcinowych Bacardi, Santa Teresa, Banks oraz Leblon. Spodziewajcie się więc temperamentnych koktajli, wesołych dźwięków ukulele i erupcji energetycznego wulkanu, wywołanego bębnami Shambalayi i winylowych kolekcji Ojca Karola.

Do zobaczenia na Rum Love Festiwal !!! KUKURYKU !!!

Facebook: https://www.facebook.com/kitakoguta/

Rumbar

Rumbar to unikatowe miejsce na gastronomicznej mapie Wrocławia. Chcąc tworzyć nowoczesny, a zarazem klimatyczny koncept barowy postawiliśmy na szeroką gamę rumów z całego świata oraz serwowanie rumowych, egzotycznych koktajli, które najlepiej smakują w asyście morskich dań. Rumbar to miejsce bez zbędnego nadęcia,  stawiające na uśmiech i profesjonalizm, a zarazem traktujące życie z lekkim przymrużeniem oka.

Facebook: https://www.facebook.com/pg/rumbarwro/

Sambacatum

Zespół Sambacatum to połączenie różnych gatunków muzycznych w ramach jednej grupy miłośników perkusji brazylijskiej. Znaczna część repertuaru zespołu to samba reggae, czyli pochodząca z regionu Salvador de Bahia mieszanka samby, rytmów afro-brazylijskich oraz jamajskiego funku. W tej stylistyce grupa pracuje także nad innymi popularnymi rytmami z Brazylii, jak np. merengue, frevo, maracatu. Muzyka wykonywana przez Sambacatum to potężna dawka energii i dobrej zabawy. Słuchając jej nie da się ustać w miejscu – każdy, kto poczuje gorące, brazylijskie rytmy momentalnie rzuci się do tańca!

Facebook: https://www.facebook.com/Sambacatum/

Odsyłamy również do słuchania muzyki w wykonaniu Sambacatum: https://www.youtube.com/channel/UCqMtn7xYs9uMjMxr8ZX1xSw

Shambalaya i Ojciec Karol

Ludzi dwóch a emocji jak od pięciu! Kongi, beat maszyny, adaptery i samplery. Do tego mic do wokalnych improwizacji oraz zestaw płyt winylowych. Wybuchowy koktajl muzyczny dobrze zmiksowany i podany. Na żywo. Z najlepszych składników. Funk, rap, breakbeat, brazilian grooves & more. Wpadaj skosztować. Kaca nie będzie

Shambalaya aka Jarek Justin Kulik

Gra na congach, beat maszynach, członek kolektywu Break da Funk. Rezydent warszawskiego koktajl baru Kita Koguta. Doświadczenie w grze na bębnach zdobywał w małej chatce bardzo daleko. Tam od Mistrza Ninja posiadł moc Shambalai, elastyczność i improwizację, czyli jego najmocniejsze strony. Wychowanek afrykańskich rytmów Za pomocą bębnów i sampli konsekwentnie stawia kroki naprzód budując pewnego rodzaju twórczy trans nasiąknięty improwizacją na żywo i doświadczeniem które zdobywał przez lata .Współpracuje z czołówką polskich dj-ów, artystów przy różnych projektach, eventach, festiwalach Jest gościem wielu międzynarodowych wydarzeń muzycznych m.in. Pozitivus Redbull Music Academy,Open’er Festival ,Warsaw Challenge B-boys competition , Trójka Polskie Radio z Molesta czy z mr.Krime live band, Red Bull BC One Cypher Warszawa, R16 Korea World B-Boy masters Championships w Seulu, gdzie jest zapraszany regularnie od 6 lat , ale nie zapomina też o najlepszych klubach w Polsce. Na scenie od 1985r

Ojciec Karol

Współzałożyciel Break Da Funk, piąte kołu u wozu kolektywu Soul Service.

Wydał mikstape „Akumulatura” ukazujący wpływ funku na współczesna muzykę taneczną, a także mix „Sepukultura” z gościnnym udziałem znakomitych muzyków: mC glenSKii – wokal, Kuba Galiński – syntezator i organy, Suhi vel Sushkin – trąbka i wokal, dj Zaju – scratch. Miks został wyemitowany na falach prowadzonej przez wytwórnie Ninja Tune audycji Solid Steel.

W styczniu 2010 nakładem FM&P ukazał się 7 calowy winyl Break Da Funk „Tajniak” z Ojcem Karolem jako współautorem jednego z dwóch zamieszczonych na płycie numerów.
Rok 2011 przyniósł wydanie 12” EP’ki „Muppets Revolution”. Za muzykę na płycie odpowiadają Spike i Ojciec Karol, ale gości jest bez liku: w “Kuratorze” rapuje Kfiat
w tytułowym Muppets Revolution usłyszeć można Seana Palmera, dodatkowo Maj Kleszczewski, Staszek Wróbel, Tomacki i Pawel Moszynski. Niesamowitą okładkę zaprojektował SEPE.
Występował jako skreczownik-gramofonista w hip hopowym zespole Bassgrou. Pojawił się również ze skreczami na kilku innych płytach m.in. zespołów Łąki Łan, Patent, Letko czy Marika. Prowadził audycje w Jazz Radiu, gdzie można było usłyszeć fuzje funkowej muzyki miksowanej na żywo w studiu z dźwiękami płynącymi z instrumentów przyniesionych przez zapraszanych do audycji gości. Prowadził również audycje w Radiu Kampus oraz Radiu Roxy.
Razem z Papa Zurą zarejestrowali set z wschodnim funkiem w kultowym Boiler Roomie.
https://boilerroom.tv/recording/soul-service/#/video
Pod koniec 2017 Soul Service DJ Team, przedarł się razem z GAD Records przez archiwa Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych, wybierając spośród licznych sesji trzynaście unikatowych utworów. Najnowsze wydawnictwo pt. „Kroniki Filmowe” przynosi muzykę o bardzo szerokiej rozpiętości stylistycznej: od dźwiękowych eksperymentów Augustyna Blocha i Mateusza Święcickiego, przez swingujące tematy Polish Jazz Quartetu i Kwintetu Bogusława Rudzińskiego po
rockowo-funkowe szaleństwa SBB i Waldemara Parzyńskiego z Novi Singers. To wszystko składa się na wielobarwną, intrygującą mozaikę pulsującą tysiącem barw.

Cachaca Weber Haus

Cachaca Weber Haus pochodzi z 1848 roku, kiedy niemiecka rodzina Weberów przywiozła do Brazylii swoją rodzinną tradycję produkcji sznapsa i zaczęła produkować likiery na własny użytek. W 1948 r. rodzina rozpoczęła destylację na zasadach komercyjnych. Weber Haus jest niewielkim producentem, który znajduje się w pobliżu historycznie ważnego miasta Ivoti, na północ od Porto Alegre, gdzie nacisk kładzie się na wysoką jakość. Korzystając z tradycyjnych miedzianych alembików i różnych tradycyjnych gatunków drewna do produkcji beczek, firma produkuje szeroką gamę cachaças. Dziś cachaça Weber Haus to zrównoważona destylarnia. W żadnym momencie nie stosuje się żadnych chemikaliów, fermentacja jest w 100% naturalna, a bagaço służy jako paliwo do destylatorów miedzianych. Weber Haus posiada certyfikat ekologicznej cachaça.

Weber Haus stał się jednym z najbardziej, o ile nie najbardziej, nagrodzonymi producentem cachaça w Brazylii. Zdobyli ponad 30 medali na międzynarodowych konkursach, takich jak Concours Mondial de Bruxelles i San Francisco World Spirits Competition. Pomimo ogromnego sukcesu marki zarówno w Brazylii, jak i poza nią, Weber Haus pozostaje do dziś firmą rodzinną.

Clairin

Haiti, które w roku 1804 zbuntowało się przeciwko niewolnictwu i otrzymało czerwoną kartę ze świata zachodniego, dziś produkuje cudowny, czysty, oryginalny destylat. Bez chemii w rolnictwie, powstały podczas spontanicznej fermentacji.
Charakteryzuje go “archaiczna” destylacja, brak filtracji i zaskakujące aromaty. W rzeczywistości jest to jedyny naturalny rhum na świecie!
Zazwyczaj Clairin nie opuszcza swojej rodzimej wyspy, smak Haiti, który powstaje z lokalnej trzciny cukrowej i dzikich drożdży, tworzy niepowtarzalny smak haitańskich plantacji.

Clairin jest stylem pochodzącym z Haiti, podobny jak i w produkcji tak również w charakterze dla rumu rolniczego. Ma to sens, ponieważ jest to styl najbardziej związany z Francją, a Haiti była francuską kolonią, zanim uzyskała niepodległość w 1804 roku. Jest to surowy i rzadko spotykany spirytus, którego rzadko można było spotkać poza wyspą, ale na szczęście teraz mamy szansę spróbować go bez latania na Haiti.
Powodem, dla którego możemy cieszyć się Clairin w Europie jest legendarny Luca Gargano z firmy Velier, znawca rumu i importer.
Znany ze sprowadzenia rzadkiego rumu Caroni z Trynidadu do Europy( gorzelnia została zamknięta w 2003 r., ale Luca odnalazł tam pełne beczki, tak aby więcej ludzi miało okazję spróbować tych doskonałych rumów).

Jego podejście do Clairin ma podobny cel – pozwala wielu osobom spróbować trunku, który w przeciwnym razie byłby bardzo trudny do zdobycia. Luca dystrybuuje z kilku gorzelni ale na szczególne uznanie zasługuje Clairin Sajous z gorzelni Chelo w pobliżu St-Michel-de-l’Attalaye, 97 km na północ od stolicy Haiti Port-au-Prince.
Sajous: nazwa pochodzi od właściciela, Michela Sajousa, który zbudował gorzelnię na terenie plantacji trzciny cukrowej. Jest tradycyjnym producentem, wykorzystującym własną trzcinkę cukrową i stosunkowo tanią technikę produkcji rumu – nie jest to zautomatyzowana, przemysłowa, destylarnia, ale małe gospodarstwo o powierzchni 30 hektarów.

Podobnie jak w przypadku tradycyjnego rumu rolniczego, w Chelo zamiast melasy stosuje się sok trzciny cukrowej. Jednakże, używają skoncentrowanego soku zredukowanego poprzez spalanie bagasses, czyli resztek trzciny cukrowej. Skoncentrowany sok może być przechowywany przez około 18 miesięcy, w przeciwieństwie do świeżo wyciśniętego, co umożliwia destylarni wytwarzanie Clairn przez cały rok.
Fermentują przy użyciu dzikich drożdży – w istocie zostawiają odkryte kadzie i mają nadzieję że drożdże rozpoczną swoje „żniwa”.
Na szczęście drożdże są dość powszechne, żyją na powierzchni trzciny, a także wokół gorzelni, syrop zamienia się w alkoholowy zacier w ciągu siedmiu do dziesięciu dni. Następnie jest dwukrotnie destylowany i butelkowany bez rozcieńczania – po drugiej destylacji jego moc wynosi 53,5%.

Fakty Clairn :
– Hodowla trzciny cukrowej musi być ekologiczna, musi stosować się do tradycyjnych metod produkcji bez użycia syntetycznych środków chemicznych (herbicydy, nawozy, fungicydy, itp.).
– Zbiór musi być wykonany ręcznie. Transport trzciny cukrowej z pola do destylarni musi odbywać się za pomocą zwierząt.
– Fermentacja soku z trzciny cukrowej musi odbywać się wyłącznie poprzez stosowanie naturalnych drożdży bez dodatku drożdży przemysłowych i bez rozcieńczania wodą.
– Fermentacja musi trwać co najmniej 120 godzin.
– Clairin musi być butelkowany na poziomie wylotowym alembiku.
– Bottling musi odbywać się na Haiti.
– Różnorodność biologiczna, na Haiti jest ogromna, a trzy Clairin dystrybuowane przez Velier różnią się między sobą gatunkiem trzciny cukrowej, fermentacją i destylacją.
– Każdy region ma inną tradycję produkcji i inny aromat.

Cachaça

Cachaça jest unikalnym produktem brazylijskim. Pierwszym warunkiem nadania nazwy cachaça ma być produkcja w Brazylii. Jak dotąd nie ma w tym nic skomplikowanego, prawda? Ale w definicji tego, co to jest cachaça wciąż istnieje zamieszanie. Zgodnie z prawem brazylijskim, dekret 6871/2009, art. 53, cachaça:

“Typowa i niepowtarzalna nazwa alkoholu z cukru trzcinowego wyprodukowanego w Brazylii, o zawartości alkoholu 38-48 procent, w temperaturze dwudziestu stopni Celsjusza, otrzymanej przez destylację sfermentowanego soku z trzciny cukrowej (…)”

Ponadto, zgodnie z prawem, można dodać do 6 g cukrów na litr, wartość wyrażona jako sacharoza.

Warto wspomnieć, że jeśli takie standardy nie zostaną spełnione, napój nie może być sprzedawany jako cachaça, ale otrzymuje oznaczenie aguardente de cana (brandy z trzciny cukrowej). Przykładowo, destylat trzciny cukrowej o zawartości alkoholu 49% objętościowo nazywany jest “Aguardente de cana-de-açúcar”.

To samo dotyczy innych spirytusów, które nie są destylowane z trzciny cukrowej. Na przykład destylat z nerkowca jest “aguardente”, a nie nalewką “cachaça”. A gdy dodajemy zioła i / lub przyprawy , nie można go wprowadzać do obrotu jako cachaça, ale jako “aguardente composta”.

Sztuka starzenia przez duże S

Cachaça leżakuje w różnych gatunkach drzew, w tym drzewach z lasów brazylijskich, takich jak amburana, jequitibá, bálsamo, amendoim.

Przez długi czas beczka, wynalazek z Galicji, służyła jedynie jako pojemnik do transportu piwa i wina. Korzystanie z beczek do napojów alkoholowych wywodzi się z początku XVII wieku. Pasteur był pierwszym naukowcem zauważającym, że drewniane beczki miały potencjał do zmiany smaku napoju. Od tamtej pory opublikowano wiele badań naukowych, zważywszy że drewno jest źródłem wyjątkowych aromatów. Beczka jest postrzegana jako aktywny pojemnik, zdolny do modyfikowania napoju w czasie, podnoszący jego jakość.

Starzenie się cachaçy jest praktyką, która zmienia jakość chemiczną i sensoryczną napoju, dodaje koloru, smaku i wybitnych zapachów. Dąb jest tradycyjnie stosowany na całym świecie. W Brazylii stosowane są także beczki z innego drewna, tworzące wyraźne aromatyczne profile, kolory i smaki. Różne lasy pozwalają na rozwój destylatu mieszającą dwa lub więcej gatunków drewna, co zwiększa aromatyczną złożoność. Użycie drzew z brazylijskich lasów i ich mieszanie nadaje oryginalności oraz charakterystycznych cech smakom cachaça.

Podczas starzenia zawartość alkoholu w cachaça ekstrahuje związki drewna. Jednocześnie powietrze przechodzące przez szczeliny beczki i porowatość drewna modyfikują związki napoju, tworząc w ten sposób nowy aromatyczny bukiet, bardziej złożony i intensywny. Uzyskany profil aromatyczny zależy od kilku czynników, z których najważniejszymi są: gatunek drewna, jego pochodzenie geograficzne, proces produkcyjny, wielkość beczek, czas starzenia, temperatura, wilgotność i miejsce przechowywania.

W lasach brazylijskich stosowane głównie do starzenia cachaça należą: Amendoim-bravo (Pterogyne nitens Tul), Jequitibá-branco (Cariniana estrellensis), Araruva (Centrolobium tomentosum), Cabreúva (Mycrocarpus Frondosus), Jequitibá-rosa (Cariniana legalis) , Amburana (Amburana cearensis), Grápia (Apuleia leiocarpa), Ipê-roxo, różowe drzewo trąbek (Tabebuia Heptaphylla) oraz drzewo orzechowe Brazylii (Bertholletia excelsa).

Niektóre z nich są idealne do produkcji beczek i magazynowaniu w nich destylatów ponieważ mają niewielki wpływ na barwę. Inne uwalniają bardziej rozpoznawalne i intensywne smaki i kolory, idealnie sprawdzają się jako beczki do dojrzewania.

Amendoim-bravo (Pterogyne nitens Tul)

Szeroko dostępne drewno, można je spotkać w regionie północno-wschodnim na zachód od Santa Catarina. Drzewo ma średnią wysokość 10-15 m i średnicę 40-60 cm. Jest idealne do produkcji beczek magazynowych. Jej subtelny zapach ledwo zauważalny, nadaje cachaçy lekko żółtą barwę i łagodnie ściągający smak. Destylat jest stabilizowany, jego jakość jest zwiększona, a zapachy trzciny cukrowej i białej cachaçy są zachowane. Cachaçe przechowywane w beczkach z drewna Amedoim są idealne do przygotowywania napojów mieszanych, zwłaszcza znanego wszystkim koktajlu caipirinha.

Araruva lub kasztan (Centrolobium tomentosum)

Znany również jako araribá, jest związany z regionem południowo-wschodnim i środkowo-zachodnim Brazylii. Drzewo ma średnią wysokość 10-22 m i średnicę 30-60 cm. Szeroko stosowany na terenie wsi Paraná. Cachaça starzona w tym drzewie ma lekko żółtawy kolor i delikatny kwiatowy aromat. Jego charakterystyczną cechą, w porównaniu z innymi lasami brazylijskimi, jest lepkość i oleistość.

Cabreúva lub Bálsamo (Mycrocarpus Frondosus)

Znany również jako bálsamo i pau-bálsamo w języku portugalskim, można go znaleźć z południowej części Bahia do Rio Grande do Sul. Drzewo ma wysokość 20-30 m i średnicę 60-90 cm . Charakteryzuje się żółto-zielono barwą, nadaje cachaçie bardzo intensywny aromat i lekko ściągający smak. Jest używany w “mieszankach” drewno dębowe i / lub wiśniowym.

Dąb (Quercus sp)

Nie jest rodzimy drzewem pochodzącym z Brazylii, drzewo rośnie w umiarkowanych strefach na północnej półkuli globu. Kilka gatunków stosuje się również do strzeżenia trunku z Brazylii, najczęściej jako dąb europejski (Quercus sessile) i dąb północnoamerykański (Quercus alba). Przywóz nowych beczek i beczek stosowanych poprzednio do starzenia innych napojów alkoholowych, takich jak wina, whisky i koniaki, nadaje Cachaça różnorodność aromatów i smaków związanych z dębem. Cachaça w amerykańskim dębie ma złoty kolor, charakterystyczne aromaty wanilii i kokosa, łagodny smak i złożony aromatyczny bukiet. Starzenie jej w europejskim dębie nadaje kolor bursztynu, intensywne zapachy i smaki charakterystyczne dla migdałów i tanin.

Amburana (Amburana cearensis)

Znany również jako cerejeira, można go znaleźć w regionach północno-wschodnich, środkowej i południowo-wschodniej Brazylii. Drzewo ma średnią wysokość 10-20 m i średnicę 40-80 cm. Amburana nadaje intensywny kolor, wyraźny aromat z nutami wanilii i lekko słodki smak. Cachaça w amburanie jest powszechnie znana i dostępna w Brazylii.

Jequitibá (Cariniana estrellensis)

Powszechnie występuje w Brazylii, rośnie w Acre, na południu Bahia i południowym regionie kraju. Ma wysokość 35-45 m i średnicę 90-120 cm. Jequitibábranco nadaje się do budowy beczek przeznaczonych do przechowywania cachaçy, ponieważ uwalnia prawie niezauważalne smaki, aromaty i kolory. Jequitibá-rosa (Cariniana legalis) nadaje destylatowi złoty kolor, przyjemne aromaty i złożony bukiet porównywalny do profilu uzyskanego za pomocą dębu północnoamerykańskiego.

Batavia

Prekursorów rumu należy upatrywać już w dawnych czasach. Przyjmuje się, iż rozwój fermentowanych napojów produkowanych z trzciny cukrowej rozpoczął się w dawnych Indiach lub Chinach i rozprzestrzenił się stamtąd. Wskazują na to m.in. zapiski Marco Polo z 14-ego wieku, który opisywał, iż został poczęstowany, na terenach dzisiejszego Iranu, “bardzo dobrym winem produkowanym z cukru”.

Jakiś czas temu pisałem o Cachaca i Clairine, dziś słów kilka dotyczących Batavia Arrack, którego nie powinniśmy mylić z anyżowym Arakiem. “Batavia Arrack” to destylat na bazie melasy z trzciny cukrowej, wyprodukowany wyłącznie na wyspie Java w Indonezji, jego historia sięga XVII wieku. Składa się on z bardzo specyficznego procesu destylacji w alembikach pot-still. Bardzo często określany jest jako “Rum Indonezji”. Proces fermentacji obejmuje dodanie lokalnego czerwonego ryżu; to jest to, co odróżnia go od Rumu, chociaż materiał podstawowy to nadal trzcina cukrowa. Destylacja Batavii Arrack odbywa się przy użyciu tradycyjnych chińskich alembików, przyjmując starożytne metody produkcji gorzelników.

Słowo “arrak” prawdopodobnie pochodzi z Arabii. Oznacza “kondensację”, odniesienie do procesu destylacji. Na Bliskim Wschodzie znany jest inny napój o podobnej nazwie: arak lub araq, który często jest wyprodukowany z winogron, którego przyprawia się anyżem, a zatem podobny jest do greckiego ouzo lub tureckiego raki. Podobieństwo między nazwami “arrack” a “arak” jest językowo interesujące, ale potencjalnie mylące. Historycznie holenderskie firmy handlowe zawsze używały terminu “Batavia Arrack” dla tego indonezyjskiego rumu

Batavia– łacińska nazwa Holandii

Batavia – dawna nazwa Dżakarty

Istnieją zapisy które sugerują że brytyjscy handlarze zaczęli kupować Arak od chińskich gorzelników już w 1634 roku. Wiemy, że w roku 1712 działało dwanaście gorzelni w okolicy Batavia, oraz co najmniej dwadzieścia od 1778. W XVIII wieku arak stał się bardzo popularny w Europie, zwłaszcza w Szwecji, jest jednym z głównych składników szwedzkiego ponczu(1796).

W 1796 roku francuski uczony, znawca polityki i rumuJoseph-Francois de Charpentier Cossigny napisał, że “l’Araque de Batavia jest lepszej jakości niż rum z Jamajki, jest to fakt i nawet Anglicy muszą się z tym zgodzić” W tym czasie handel arakiem znajdował się w rękach holenderskiego VOC. Prawie cały wywożony był do Europy gdzie docierał do Rotterdamu lub Amsterdamu. Holenderski handel zdominowała niewielka liczba wyspecjalizowanych dealerów, którzy importowali “surowy” arrak o zawartości alkoholu pomiędzy 60-70% w dużych drewnianych beczkach lub kadziach, z których każda zawierała 563 litrów destylatu. Był to produkt niestarzony, przeznaczony do dojrzewania i mieszania w celu stworzenia produktu końcowego o stałej jakości i smaku. W 1927 r. specjaliści zmobilizowali siły do utworzenia Verceligde Arrack Verkopers (United Arrack Dealers).

Proces produkcji:

Fermentacja z użyciem melasy, wody i dodanego miejscowego czerwonego ryż w drewnianych kadziach do ± 8% obj. alkoholowej

Ferment jest destylowany w alembikach typu pot-still do ± 30% obj. alkoholowej

Druga destylacja w innych alembikach tego samego typu do 60-65% obj. alkoholowej

Aromaty

1. Fruit family: rodzina z największą pulą aromatów, a także najbardziej rozwijająca się wśród białych i starszych rumów. Ta rodzina składa się głównie z niewielkich aromatycznych cząsteczek zwanych estrami, alkoholami lub aldehydami o słabej masie cząsteczkowej, które są bardzo lotne i łatwo określają się z nosem. Ewolucja od białego do starzonego rumu pozwala nam wykryć 6 podrodzin:

1* Citrus fruits (cytryna, mandarynka, pomarańcza, grejpfrut…)
2* Exotic fruits (ananas, banan, mango, marakuja…)
3* Cooked fruits (marmolada, dżem, pasta owocowa, galaretka…)
4* Fruit alcohols (brandy, kirsch…)
5* Dry fruits (figi, śliwki…)
6* Nuts (orzechy laskowe, migdały, orzechy kokosowe…)

2. Floral family: nuty kwiatowe pochodzą również z bardzo małych cząsteczek, głównie aldehydów, podzielonych na 4 podkategorie:

1* Orange flower (neroli, trawa cytrynowa, kwiat pomarańczy…)
2* Medicinal flowers (lipa, głóg, werbena…)
3* Honey (akacja, miód pszczeli, trzcina cukrowa, kwiat trzciny…)
4* Herbal family Ziołowe nuty są najczęściej reprezentowane przez suche zioła (herbata, siano).

1. Spice family: Z pikantnymi nutami (pieprz, gałka muszkatołowa, cynamon, wanilia…) mamy do czynienia z cięższymi cząsteczkami, które są trudniejsze do zauważenia z nosem. Przeważnie znajdujemy je w starych rumach.
2. Balsamico family: ta rodzina jest przedstawicielem nut kamforowych, eukaliptusowych lub żywicznych. Są to duże cząsteczki aromatyczne o bardzo niskim profilu percepcji.
3. Empyreumatic family: tutaj spotykamy ciężkie cząsteczki z 3 podkategoriami:

1* Roast (kawa, mokka, czekolada…)
2* Roasted / burnt (tosty z chleba, spalony cukier, melasa, spalone drewno…)
3* Licorice
Rodziny te pochodzą z tysięcy chemicznych cząsteczek. Każdy etap produkcji rumu jest odpowiedzialny za ewolucję niektórych z tych cząsteczek i daje ostateczny rezultat poprzez połączenie różnych surowców i technik produkcyjnych dla naszych rumów.

To także pozwala nam zdefiniować trzy rodziny aromatyczne, które reprezentują niedobory rum powstały w wyniku problemów podczas produkcji, złej fermentacji lub niewłaściwej temperatury podczas destylacji.

1. Chemical family: Odwołując się do notatek chemicznych, gdy rum utleni się podczas starzenia, zawiera nuty rozpuszczalnika, eteru lub oksydowanego jabłka. Możemy również wykryć niepożądany metaliczny posmak, z powodu niewystarczającego oczyszczenia kolumn.
2. Phenolic notes: (tusz, fenole, farba…) pochodzące z bardzo wysokiej destylacji w kolumnie są najczęściej postrzegane jako wady, ale mogą również być pożądanym wynikiem.
3. Sulfite family: nuty siarczynowe. Te cząsteczki są bardzo ciężkie i muszą być ekstrahowane w bardzo wysokim stopniu, aby usunąć je z kolumny destylacyjnej. Możemy znaleźć je w rumach, które zostały zbyt długo leżakowane w beczce. Możemy rozpoznać te nuty przez ich nieprzyjemny zapach, jak gotowane warzywa, czosnek lub zgnilizna.
4. Fermentation family: te nuty powstają wyłącznie w wyniku problemów fermentacyjnych i możemy je sklasyfikować w czterech podrodzinach:

1* baked goods (chleb…)
2* lactose (mleko, masło…)
3* yeasts
4* butyric (zjełczałe, nadmiernie dojrzałe owoce…)

BlackBeard Barber&Barrel House

W jednym z budynków przy ulicy Tęczowej we Wrocławiu składamy hołd klasyce. Dla rzemiosła nie może być innego miejsca jak to, które okryte jest grubym płaszczem historii. Dla barbera nie może być innego miejsca jak to z atmosferą oraz przestrzenią sprzyjającą kreatywności i tworzeniu przyszłości z przeszłości.

BlackBeard to nowe miejsce z klasyczną duszą. To miejsce gdzie specjalista zajmie się pielęgnacją włosów i brody, a Ty zrelaksujesz się przy szklance whisky, rumu lub innego trunku. BlackBeard to nie tylko barber – to kulturalna miejscówka na mapie Wrocławia, gdzie pasja tworzenia łączy się z modą, klasyką oraz powrotem do przeszłości.

W BlackBeard stawiamy na emocje. W starych murach, które pamiętają wojnę, przeżyjesz coś więcej niż tylko trzydzieści minut u zwykłego fryzjera. Siła charakterów, mocna atmosfera unosząca się w powietrzu, męskie granie dudniące z głośników i fach w ręku, którego nie powstydziłby się najlepszy barber – bo charakter tworzy unikalne miejsce.

Jeśli szukasz ucieczki od rzeczywistości, relaksu lub po prostu masz wolną chwilę dla siebie, BlackBeard to prawdopodobnie najlepsze miejsce na jakie mogłeś trafić. Zapewniamy jedno z najlepszych cięć we Wrocławiu, niepowtarzalny klimat i alkohole z całego świata.

Przyjdź i przekonaj się na własnej skórze!

Adres: ul. Tęczowa 57

Tel: 605 118 800

E-mail: biuro@blackbeard.com.pl

Coctail Bar Max

Coctail Bar Max & Dom Whisky to legendarne koktajle owocowe tworzone według preferencji smakowych gości z najbardziej egzotycznych, świeżych owoców importowanych z całego świata.

Lokal podzielony jest na dwie strefy. Strefa koktajlowa kusi ponad 1000 butelek alkoholi z całego świata. Dla miłośników whisky wydzielona została druga strefa dedykowana dla whisky i cygar, mieszcząca ponad 1000 butelek whisky z całego świata, w tym wiele „białych kruków” z lat 60/80-tych oraz niedostępnych edycji z zamkniętych już destylarni. Można tam również zasięgnąć wiedzy o whisky od naszych wyspecjalizowanych Ambasadorów, dedykowanych do   obsługi gości strefy.

Coctail Bar Max & Dom Whisky we Wrocławiu posiada również wydzieloną salę, idealną do organizacji degustacji, imprez firmowych lub spotkań biznesowych.